Michel Dalberto
fot. JP Raibaud
Michel Dalberto stał się sławny, kiedy w latach 1975-1978 zdobył pierwszą nagrodę podczas I konkursu mozartowskiego w Salzburgu, nagrodę im. Clary Haskil i I nagrodę na międzynarodowym konkursie pianistycznym w Leeds.
Dalberto urodził się w Paryżu. Rodzice artysty wywodzą się z Dauphiné i z włoskiego Piemontu. Nie zajmują się muzyką. Naukę fortepianu rozpoczął w wieku 3,5 lat. Z pierwszym recitalem wystąpił w wieku 5,5 lat. W wieku dwunastu lat został przedstawiony Vlado Perlemuterowi, ulubionemu uczniowi wielkiego Alfreda Cortota. Dalberto został przyjęty do klasy Perlemutera w Konserwatorium Paryskim, gdzie ukończył naukę w ciągu dziewięciu lat. Innym nauczycielem, który wywarł wpływ na muzyka był Jean Hubeau, w dziedzinie muzyki kameralnej.
Dalberto występował pod kierunkiem największych dyrygentów, takich jak Sawallisch, Colin Davis, Temirkanov, Masur, Gatti i Gardiner. Brał udział w festiwalach w Lucernie, Florencji, Aix-en-Provence, Wiedniu, Edynburgu, Schleswig-Holstein. Jest regularnie zapraszany na występy w krajach azjatyckich, w tym do Japonii, Korei i Chin.
Dalberto jest także znakomitym kameralistą. Grał wszystkie sonaty Beethovena z Henrykiem Szeryngiem, a także wystąpił w dwóch recitalach z Nikitą Magaloffem. Grał w triach fortepianowych z Dmitrym Sitkovetskim i Lynnem Harrellem oraz z braćmi Renaud i Gautierem Capuçon. Występował z Vadimem Repinem, Nikolajem Znaiderem, Renaudem Capuçon, Yurim Bashmetem, Trulsem Morkiem, Emmanuelem Pahud, Paulem Meyerem, z kwartetami Modigliani i Ebène, a także ze śpiewaczkami: Barbarą Hendricks, Jessye Norman, Ildiko Raimondi, jak i z barytonem Stephanem Genzem. W sezonie 2012/13 wykonuje muzykę kameralną Brahmsa i Fauré z Renaudem Capuçon, kwartetem Ebène i in. w sali Musikverein w Wiedniu, w Wigmore Hall w Londynie, a także w Birmingham, Dublinie, Bonn, Essen i innych.
Od początku kariery Michel Dalberto zdobył uznanie jako wykonawca muzyki Schuberta i Mozarta. Do ulubionych kompozytorów artysty należą również Liszt, Debussy, Fauré, Schumann i Ravel.
Jest jedynym żyjącym pianistą, który nagrał wszystkie utwory fortepianowe Schuberta. Najnowsze płyty artysty wydane przez wytwórnię Sony/BMG zawierają Preludia i Images Debussy’ego, dwa koncerty Mozarta oraz program pt. „A piano at the Opera”, składający się z opracowanych przez Liszta parafraz oper Verdiego i Wagnera.
Dalberto nagrał również komplet muzyki kameralnej Gabriela Fauré z braćmi Renaud i Gautierem Capuçon i kwartetem Ebène dla wytwórni Virgin Classics, a także cykl „Winterreise” Schuberta ze Stephanem Genzem dla szwajcarskiego wydawcy La Dogana.
W latach 1991-2009 Dalberto był przewodniczącym jury konkursu im. Clary Haskil w Szwajcarii. Obecnie jest członkiem komitetu organizacyjnego konkursu.
Artysta prowadzi klasy mistrzowskie w Imola Accademia Pianistica, w Hannover Hochschule, Manchester Royal College, na uniwersytecie w Seoulu i na uniwersytecie Toho w Tokio. We wrześniu 2011 roku został profesorem w paryskim konserwatorium.
Michel Dalberto interesuje się sztuką kulinarną, jeździ na nartach w Savoy (Szwajcaria) jest doskonałym płetwonurkiem i zagorzałym wielbicielem wyścigów Formuły 1.
W 1996 roku otrzymał od władz francuskich odznaczenie „Ordre National du Mérite”.
